حافظ

Original:

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم
صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم
باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور
با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم
تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است
گفتم کنایتی و مکرر نمی‌کنم
هرگز نمی‌شود ز سر خود خبر مرا
تا در میان میکده سر بر نمی‌کنم
ناصح به طعن گفت که رو ترک عشق کن
محتاج جنگ نیست برادر نمی‌کنم
این تقویم تمام که با شاهدان شهر
ناز و کرشمه بر سر منبر نمی‌کنم
حافظ جناب پیر مغان جای دولت است
من ترک خاک بوسی این در نمی‌کنم

Translation:

I will not renounce love, the young beauty, and the cup of wine

I repented a hundred times and will do so no more.

The garden of paradise, the shade of Tuba, and the palace of heavenly maidens,

I will not compare them to the dust of the friend’s street.

The teaching and guidance of men of vision is but an allusion

I said this as a metaphor and will not repeat it again.

I am never conscious of my own head

until I raise it in the middle of a tavern.

The advisor tauntingly told me not to drink wine, it is forbidden.

I said alright. But I do not listen to every donkey.

The Shaykh told me angrily, “Stop falling in love!”

There is no need to quarrel, brother. I will not.

This much piety is enough for me that I do not wink at

the beautiful youths of the city from the top of the pulpit.

Hafez, the Magian Pīr’s side is a stately place

I will not give up kissing the dust of this door.